Νομίζαμε πως γνωριζόμαστε καλά.
Μα όταν τα κουρασμένα ρούχα μας αρχίσανε να πέφτουν
χωρίς προσχήματα ούτε ανταλλάξιμη παραφορά
και μείναν τα κορμιά μας απροσποίητα
φάνηκε καθαρά πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος
πόσο ήταν ο χρόνος μας πολιορκημένος, και μεις
δύο άνθρωποι συνηθισμένοι, περίπου απροσπέλαστοι.
Τίτος Πατρίκιος
Παρίσι, Μάρτης 1962
Τίτος Πατρίκιος>Παρίσι, Μάρτης 1962.>>Συμφωνώ,ο Μάρτης είναι ωραίος μήνας…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΗΠΟΣ>>‘Eχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν>ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.>Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα>πού φτάνει ο καθένας τους. Η θάλασσα, ξέρω.>Ο ουρανός, υποψιάζομαι. Για τον πράσινο κήπο μου,>μη με ρωτήσετε.>>ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Συμφωνώ με τον ανώνυμο για το μήνα… Πολύ καλός μήνας κι ας τον λένε στριμμένο.>>@ Φουρόγατε, πολύ ωραίο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αααα
δεν ήξερα πως είσαι αναγνώστρια του Τ.Π.!!
συμπληρώνω κι εγώ λοιπόν
"… τα χρόνια
περνάνε ,
αλλάζουμε
θα …"
Μου αρέσει!Μου αρέσει!