Πρώτη με κάλεσε η ocean soul . Για να πω την αλήθεια ψιλοβαριόμουν να σκεφτώ αλήθειες για μένα. Όχι πως ήταν δύσκολο αλλά βαριόμουν. Μετά ήρθε η πρόσκληση για το ίδιο παιχνίδι από το κοκκινογούλι και στο καπάκι από τον george. Ε, τι να κάνω κι εγώ; Άφησα τις βαρεμάρες κατά μέρος και έγραψα επτά αλήθειες.

Απλά αυτά τα παιχνίδια φοβάμαι πως στο τέλος βγαίνουν κάπως σαν τις απαντήσεις των διασήμων όταν τους ρωτάνε ποιό είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά τους και δίνουν απαντήσεις του στιλ: «Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι η αγάπη προς το συνάνθρωπο, η κατανόηση που δείχνω στους γύρω μου και η μετριοφροσύνη…»
Λοιπόν…. ντα ντα, ντα ντααααν…
1) Είμαι πολύ αγχώδης κι ας μη μου φαίνεται

2) Είμαι αισιόδοξη μέσα από την απαισιοδοξία μου.
3) Βαριέμαι εύκολα. Κι αυτό δεν το θεωρώ ένα από τα καλά μου σημεία.
4) Μ’ αρέσει πολύ η θάλασσα. Όχι τόσο να βρίσκομαι μέσα της όμως, όσο το να την χαζεύω. Αυτό μπορώ να το κάνω με τις ώρες.
5) Δεν αντέχω τη φθορά που φέρνει στους ανθρώπους ο χρόνος. Με θλίβει. Παρόλα αυτά δεν κάνω κάτι για να την αποφύγω. Επίσης τρέμω τις αρρώστιες είτε για μένα είτε για τους αγαπημένους μου.
6) Αν δεν υπήρχε ανάγκη να δουλεύω για τα προς το ζειν, θα έκανα καρριέρα αιώνιας μαθήτριας σε κάτι.
7) Στραβώνω δύσκολα με ανθρώπους. Όταν όμως συμβεί, δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσω πίσω. Και τότε βλέπει κανείς στα μάτια μου ένα παγωμένο βλέμμα, που μέχρι να το δουν δεν πιστεύει κανείς πως υπάρχει.

Περάστε παρακαλώ να παίξετε κι εσείς. Πέντε κρίκοι ένα τάληρο. Όλα τα νούμερα κερδίζουν…
Advertisements