Το έχω πει. Δεν πολυανοίγω τηλεόραση. Δεν μπορώ να βλέπω πια ειδήσεις. Βαρέθηκα να βλέπω ένα απέραντο καφενείο όπου επί μία ώρα προσπαθούν να μας πείσουν πως όλα τα σημαντικά πράγματα σ’ αυτή τη γη είναι τα σκάνδαλα των υπουργών, ο Ρουσόπουλος, ο Ζαχόπουλος και το Βατοπέδι. Ο Γιωρίκας κι ο Κωστίκας.
Παρ’ όλα αυτά τον τελευταίο καιρό άρχισα λίγο λίγο να ακούω και να βλέπω ειδήσεις. Τ’ απόνερα των ειδήσεων για την παγκόσμια οικονομική κρίση έφτασαν και στ’ αυτιά μου, αφού είχαν ήδη φτάσει στην τσέπη μου. Ακούω προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται. Διαβάζω και
καμμιά εφημερίδα και όπου βρω καμμιά ανάλυση στο ίντερνετ. Λίγο εκλαϊκευμένη όμως γιατί τα οικονομικά αυτού του μεγέθους ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου. Έχω πάρει πάνω κάτω μυρωδιά για το τι συμβαίνει. Κι όσο ακούω τόσο προσπαθώ να μην πανικοβληθώ. Όχι για τις καταθέσεις ή τις μετοχές μου. Ποτέ δεν είχα καταθέσεις και μετοχές. Μεροδούλι-μεροφάϊ ήμουν πάντοτε. Και συντηρητική πάντοτε ως προς τη διαχείριση των εσόδων μου γιατί έτσι μεγάλωσα. Δεν ξανοίχτηκα ποτέ σε μεγάλα δάνεια, σε τρελή κατανάλωση. Κι ας είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα που απόκτησαν πιστωτική κάρτα. Έχουν περάσει 21 χρόνια που έβγαλα πιστωτική κάρτα για πρώτη φορά και ποτέ δεν την έφτασα στο όριό της. Ούτε καν στα μισά. Φυσικά κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο για τους γονείς μου αλλά οι άνθρωποι όσο νάναι αλλάζουν από γενιά σε γενιά. Κι όσο κι αν είμαι συγκρατημένη, είμαι σαφώς μεγαλύτερη καταναλώτρια απ’ όσο υπήρξαν ποτέ οι γονείς μου. Τι να κάνουμε όμως; Η γενιά μου μεγάλωσε με την υπόσχεση πως θα ζήσει καλύτερα και με περισσότερα αγαθά απ’ όσα είχαν και μπορούσαν να μας προσφέρουν οι γονείς μας. Κι εμείς το πιστέψαμε αυτό. Αρχίσαμε να το απαιτούμε και όταν είδαμε πως δεν μπορούσε η υπόσχεση να γίνει πραγματικότητα ήρθαν οι τράπεζες, σαν άλλες σειρήνες, και μας πλάνεψαν.
Ανησυχώ λοιπόν παρόλο που δεν είμαι σε τραγική κατάσταση. Χρωστάμε ελάχιστα και ελεγχόμενα, έχω -εγώ τουλάχιστον- σταθερή δουλειά κι ένα κεραμίδι
πάνω από το κεφάλι μας που δεν φοβόμαστε πως κάποια τράπεζα θα το πάρει. Τότε γιατί; Μα γιατί σκέφτομαι τον μικρό μου. Τι έχω να του υποσχεθώ; Για ποιό αύριο τον μεγαλώνω; Οι γονείς μου βγήκαν μέσα από την ταλαιπωρία ενός πόλεμου, της πείνας, της προσφυγιάς και του φόβου. Δεν είχαν πλούτο αλλά μπορούσαν να μου δώσουν την ελπίδα πως εγώ θα ζήσω σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο σταθερό, χωρίς φόβο, χωρίς πείνα, έναν κόσμο φωτεινό. Εγώ τι απ’ όλα αυτά μπορώ να υποσχεθώ στο γιό μου; Τίποτε. Αυτό που βλέπω να έρχεται έχει φόβο, αστάθεια και ίσως πείνα. Και η πείνα μόνο τα χειρότερα μπορεί να φέρει μαζί της.Γιαυτό ανησυχώ και προσπαθώ να μείνω απλά στην ανησυχία και να μην περάσω στον πανικό. Και ελπίζω αυτοί στις ειδήσεις να είναι κι αυτή τη φορά υπερβολικοί όπως πάντα.
Παρ’ όλα αυτά τον τελευταίο καιρό άρχισα λίγο λίγο να ακούω και να βλέπω ειδήσεις. Τ’ απόνερα των ειδήσεων για την παγκόσμια οικονομική κρίση έφτασαν και στ’ αυτιά μου, αφού είχαν ήδη φτάσει στην τσέπη μου. Ακούω προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται. Διαβάζω και
καμμιά εφημερίδα και όπου βρω καμμιά ανάλυση στο ίντερνετ. Λίγο εκλαϊκευμένη όμως γιατί τα οικονομικά αυτού του μεγέθους ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου. Έχω πάρει πάνω κάτω μυρωδιά για το τι συμβαίνει. Κι όσο ακούω τόσο προσπαθώ να μην πανικοβληθώ. Όχι για τις καταθέσεις ή τις μετοχές μου. Ποτέ δεν είχα καταθέσεις και μετοχές. Μεροδούλι-μεροφάϊ ήμουν πάντοτε. Και συντηρητική πάντοτε ως προς τη διαχείριση των εσόδων μου γιατί έτσι μεγάλωσα. Δεν ξανοίχτηκα ποτέ σε μεγάλα δάνεια, σε τρελή κατανάλωση. Κι ας είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα που απόκτησαν πιστωτική κάρτα. Έχουν περάσει 21 χρόνια που έβγαλα πιστωτική κάρτα για πρώτη φορά και ποτέ δεν την έφτασα στο όριό της. Ούτε καν στα μισά. Φυσικά κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο για τους γονείς μου αλλά οι άνθρωποι όσο νάναι αλλάζουν από γενιά σε γενιά. Κι όσο κι αν είμαι συγκρατημένη, είμαι σαφώς μεγαλύτερη καταναλώτρια απ’ όσο υπήρξαν ποτέ οι γονείς μου. Τι να κάνουμε όμως; Η γενιά μου μεγάλωσε με την υπόσχεση πως θα ζήσει καλύτερα και με περισσότερα αγαθά απ’ όσα είχαν και μπορούσαν να μας προσφέρουν οι γονείς μας. Κι εμείς το πιστέψαμε αυτό. Αρχίσαμε να το απαιτούμε και όταν είδαμε πως δεν μπορούσε η υπόσχεση να γίνει πραγματικότητα ήρθαν οι τράπεζες, σαν άλλες σειρήνες, και μας πλάνεψαν.Ανησυχώ λοιπόν παρόλο που δεν είμαι σε τραγική κατάσταση. Χρωστάμε ελάχιστα και ελεγχόμενα, έχω -εγώ τουλάχιστον- σταθερή δουλειά κι ένα κεραμίδι
πάνω από το κεφάλι μας που δεν φοβόμαστε πως κάποια τράπεζα θα το πάρει. Τότε γιατί; Μα γιατί σκέφτομαι τον μικρό μου. Τι έχω να του υποσχεθώ; Για ποιό αύριο τον μεγαλώνω; Οι γονείς μου βγήκαν μέσα από την ταλαιπωρία ενός πόλεμου, της πείνας, της προσφυγιάς και του φόβου. Δεν είχαν πλούτο αλλά μπορούσαν να μου δώσουν την ελπίδα πως εγώ θα ζήσω σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο σταθερό, χωρίς φόβο, χωρίς πείνα, έναν κόσμο φωτεινό. Εγώ τι απ’ όλα αυτά μπορώ να υποσχεθώ στο γιό μου; Τίποτε. Αυτό που βλέπω να έρχεται έχει φόβο, αστάθεια και ίσως πείνα. Και η πείνα μόνο τα χειρότερα μπορεί να φέρει μαζί της.Γιαυτό ανησυχώ και προσπαθώ να μείνω απλά στην ανησυχία και να μην περάσω στον πανικό. Και ελπίζω αυτοί στις ειδήσεις να είναι κι αυτή τη φορά υπερβολικοί όπως πάντα.
Solaris 
ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΔΟΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΠΟΣΟ ΣΕ ΝΟΙΩΘΩ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ! ΥΓ.ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ!ΕΓΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΠΛΟΥΣΙΑ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΑΓΓΟΥΡΙΑ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΟΝΟ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΦΤΩΧΥΝΕ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΓΩ ΠΕΙΝΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΖΟΥΣΕ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗ ΧΛΙΔΑ, ΕΝΙΩΘΑ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΥΠΗΡΑΧΑΝ ΠΛΑΤΕΣ ΠΙΣΩ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ 20 ΧΡΟΝΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑΚΑΛΥΨΑ ΠΩΣ ΠΙΣΩ ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΚΕΝΟ…ΥΓ ΣΕ ΚΑΛΕΣΑ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συγκρατημενη ανησυχια .. Σωστα νομιζω το εχεις δει το 8εμα γλυκεια μου Daria.Φοβαμαι οτι θα ερθουν δυσκολοι καιροι ..Το σκηνικο μου 8υμιζει .. αυτα που μελεταγα στη μακροοικονομια για το κραχ του ’30..και.. Η ιστορια επαναλαμβανεται! Δυστυχως..Εβλεπα προχτες στο χαζοκουτι μια εκπομπη οπου παρουσιαζαν εναν νεαρο της γενειας των 700Ευρω που δηλωνε οτι κυκλοφορει με αυτοκινητο 35,000, φοραει ρολοι 3000ε του αρεσει να ζει με καποια ποιοτητα.. ! Τα παγια εξοδα του ηταν 600ε το μηνα.. Τι τρωει? τα δανεικα! Οταν υπαρχουν πολλοι γυρω με τετοια μυαλα.. 8α δεις τυπους να πηδανε απο παραθυρα σε κανα χρονο ..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπερα…Σιγουρα τα πραγματα δεν ειναι ροδινα,και σε αυτο κυριως ευθυνονται μια ανεξελεγκτη οικονομικη πολιτικη που ακολουθηθηκε εδω και πολλα χρονια προς οφελος των μεγαλοτραπεζιτων απο τον απερχομενο χαμηλοτατου IQ πλανηταρχη!Αρχιζει παντα κατι απο την πηγη των περισσοτερων δεινων Αμερικη και σαν ντομινο αρχιζει και παρασυρει τα υπολοιπα εθνη.Ας ελπισουμε οτι θα γινει οπως διαβασα να λεει ο ευρωπαιος επιτροπος και οτι η Ευρωπη στο τελος θα την γλυτωσει!Να ανησυχουμε ναι καλη μου αλλα οχι να πανικοβαλλομαστε.Μην ξεχνας οτι στην τηλεοραση πουλανε μονο οι κακες ειδησεις αρα ολα δραματοποιουνται για χαρη της τηλεθεασης.Για την Ελληνικη πραγματικοτητα συμφωνω και επαυξανω με την χειμωνιατικη λιακαδα!ΟΙ τραπεζες δινουν αλλα το θεμα ειναι οτι οταν ο αλλος παιρνει π.χ. διακοποδανειο η εορτοδανειο και μετα δεν μπορει να το αποπληρωσει καπου η ευθυνη παει προς αυτον!Οσο για το τι θα πεις στο παιδακι σου ?Ειναι απλο μαθε του, που ειμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ οτι το κανεις, το να ειναι αξιοπρεπης και αυταρκης σε ολες τις εκδηλωσεις της ζωης του !Θα του ειναι το καλυτερο εφοδιο!Και πεστου οτι μπορει ο κοσμος που του παραδιδουμε να μην ειναι ο καλυτερος αλλα το χρεος τους ειναι να τα καταφερουν καλυτερα απο εμας και να τον αλλαξουν προς το καλυτερο!Μπορει αυτο να μην ειναι υλικο αλλα ειναι οραμα που μερικες φορες ειναι καλυτερο για μια γενια… Αυτα…την καλησπερα μου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
αν δεν ειχαμε παιδιά θα σκεφτομασταν το μέλλον του πλανήτη;Τέλος πάντων μην αγχωνεσαι ,οφειλεις να πετάξεις το βέλος οσο μακρυτερα μπορεις και με ανοδική πορεία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
καλα η κατασταση είναι για κλάματα…μην κοιτάς που κανουμε λίγο το βλάκα….καλησπέρα σου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ας μη παραμυθιαζόμαστε*όλα στημένα είναι, μη μασάτε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς τα χειρότερα έρχονται. Και δεν θέλω καθόλου να τα σκέπτομαι. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με αυτά που γράφεις. Καλό βράδυ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
κι εγώ, που χαμογελαστός ήρθα να σε καλέσω σε παιχνιδάκι 😦μπήκα στις σκέψεις πάλι.και λέω να το αφήσω, για αύριο το πρωί.τότε θα συνεχίσω να νιώθω στο πετσί μου την κρίση που λες.αντε καληνύχτες…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τα μόνα ίσως όπλα που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά είναι οι γνώσεις, όλων των ειδών οι γνώσεις, (και την επιθυμία της απόκτησής τους επίσης), και μαζί και την ανθρωπιά, και την τιμιότητα, και την αλληλεγγύη. Αυτά μου φαίνονται τα πιο σπουδαία όπλα για να τα βγάλει κανείς πέρα σε κάθε είδους συνθήκες, κι εσύ τα διαθέτεις, άρα μπορείς και να τα προσφέρεις.Σε φιλώ,🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
The leaders of the free world,are just little boys throwing stones.And it’s easy to ignore,till they’re walking on the door of your home. [< HREF="http://wert01gf.blogspot.com/2008/04/leaders.html" REL="nofollow">Elbow<>]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ ATHENA, το ξέρω πως με νοιώθεις. Αυτό που δεν μπορούσα να φανταστώ είναι το υστερόγραφό σου. Αυτό όμως λέω να το κουβεντιάσουμε από κοντά.Φιλιά@ Λιακάδα μου καλημέρα, καιρό έχουμε να τα πούμε. Έχεις δίκιο, υπάρχουν πολλοί με έσοδα 700 ευρά και έξοδα 3000 για μια ποιότητα ζωής, όπως λένε. Είναι πως ορίζει ο καθένας την ποιότητα. Και δεν ανησυχώ για το πως θα τη βγάλουμε. Άνθρωποι σαν και μας, μαθημένοι στα δύσκολα, τη βγάζουν γενικά. Για το σκοτάδι στο βάθος του τούνελ που περιμένει το γιό μου ανησυχώ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Ιανέ μου, δεν πανικοβάλλομαι τόσο εύκολα. Είπαμε, είμαι αισιόδοξη μέσα από την απαισιοδοξία μου. Μπορεί να τα βλέπω μαύρα στο βάθος αλλά η μαυρίλα δεν με παίρνει εύκολα από κάτω. Αν ήταν να με παίρνει, θα είχα κοπανήσει το κεφάλι μου στον τοίχο εδώ και χρόνια…Όσο για το μωρό μου, δεν θα του μιλήσω για κανένα χρέος. Έτσι κι αλλιώς, όσα και να τους πεις, πιστεύω πως τα λόγια δεν πιάνουν. Με το δικό μας παράδειγμα και όλα τα άλλα που βλέπει και ακούει, με τον τρόπο που τα συζητάμε, νομίζω πως θα ξέρει μόνος του ποιό θα είναι το χρέος του.Κι αν δεν το καταλάβει πάλι εγώ θα τον αγαπώ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ ocean soul, πάντα με απασχολούσαν και το μέλλον του πλανήτη και το μέλλον των ανθρώπων. Απλά τώρα λίγο περισσότερο γιατί έχω κάποιον ν’ αφήσω πίσω μου να παλεύει με φίδια κι αυτός ο κάποιος θα είναι πάντα το μωρό μου για το οποίο θα ανησυχώ όσο και να μεγαλώσει.@ Καλημέρα Νανά. Καταλαβαίνουμε και ετοιμαζόμαστε αλλά δεν τον κλαίμε από τώρα το μακαρίτη, ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Kaveiros, στημένα είναι αλλά τ’ απόνερα μας παίρνουν κι εμάς. Αυτό είναι το πρόβλημα γιατί κατά τα άλλα «μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες» κι εμείς δεν είχαμε ποτέ κάτι μεγαλύτερο από βάρκες.@ Καλημέρα Theogr κηπουρέ, καλώς ήρθες.Θα δείξει πόσα μεγάλα είναι τα χειρότερα που έρχονται…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ένας σκοτεινός κόσμος που δεν νομίζω ότι άλλαξε ποτέ ουσιαστικά. Το κραχ του 1929 και το κραχ του 2008 δεν έπληξαν τους μεγάλους, αλλά τους μισθοσυντήρητους.Ο κόσμος παρά τους υπέροχους αγώνες των μικρών παραμένει ιδιοκτησία των μεγάλων.Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να ανησυχείς για τον κόσμο που θα παραδώσεις στα παιδιά, είναι ο ίδιος που παραδόθηκε σε εσένα, και λίγο πιο πριν στους γονείς σου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Καλώς τον καλό μου Πανόπτη. Χανόμαστε αλλά εδώ γύρω είμαστε πάντα. Το ξέρεις, έτσι δεν είναι;Θα παίξω το παιχιδάκι, αυτό εννοείται.Φιλιά στα μούτρα σου@ incontinentia γλυκειά μου, πόσο χαίρομαι που ξαναφάνηκες! Είχες λείψει.Για τη γνώση θα συμφωνήσω. Είναι μεγάλη επένδυση κι ας είναι απαξιωμένη στην εποχή μας. Εγώ όμως πιστεύω πως η γνώση είναι δύναμη κι ας μην είναι επιταγή ημέρας. Δύναμη δεν είναι μόνο το χρήμα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Τουλάχιστον ελπίζουμε να είναι έτσι, wert01gf. Γιατί αν δεν το ελπίζαμε μαύριο φίδι που μας έφαγε…@ Θράσο μου, ποτέ οι κρίσεις δεν αγγίζουν άγρια τους έχοντες αλλά τους μικρομεσαίους. Διαβάζω πως τα golden boys εξακολουθούν να κάνουν πάρτι χλιδάτα. Και τον ίδιο κόσμο που πήραμε αυτόν θα παραδώσουμε. Όμως όταν μεγάλωνα εγώ και οι συνομήλικοί μου υπήρχε μια διάχυτη αισιοδοξία για το μέλλον που δεν υπάρχει τώρα. Αυτή είναι η διαφορά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Daria μου ειδα ενα ξεσπασμα σου στο blog της ξενης!Καταλαβα τι ενοουσες οταν μου ειχες πει οτι δεν συζητας παντα ηρεμα !Και εγω επιμενω οτι ακομα και η δικη σου «καφριλα» οπως την αποκαλεσες ειναι πιο ποιοτικη απο την και καλα αποψη αυτων που μαλωνες!Και πανω σε αυτη σου την αντιπαραθεση θα σου κανω μια ερωτηση:Γιατι γλυκια μου προσπαθεις να πεισεις ενα γουρουνι να κανει αφρολουτρο???Τζαμπα κουραζεσαι..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Δεν είχαν πλούτο αλλά μπορούσαν να μου δώσουν την ελπίδα πως εγώ θα ζήσω σ’ έναν καλύτερο κόσμο»Αυτό είναι όλη η ουσία. Δεν βλέπουμε κάτι που να μας κάνει να ελπίζουμε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Χα χα χα, Ιανέ…. Το είδες ε; Να σου πω, το σκέφτηκα πως θα πέρναγες μια βόλτα από κει και θα θυμόσουν αυτό που σου είχα πει περί καφροποίησης.Δεν θέλω Ιανές μου να πείσω τα γουρούνια να χρησιμοποιήσουν αφρόλουτρο. Απλά τα παίρνω όταν με πιτσιλάνε με τις λάσπες και τη βρωμιά τους. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι γιατί ένοιωσα σαν να μπήκε κάποιος απρόσκλητος σε ξένο σπίτι κι άρχισε να βρίζει τον ιδιοκτήτη. Καφρίλα…Συγκρατημένη ήμουν πάντως γιατί δεν ήμουν «σπίτι » μου. @ Αυτό ακριβώς είναι και το δικό μου πρόβλημα Λάκωνα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Daria μουκαλα μην σε πιασει κανενας πανικος κατ αρχην.Ψυχραιμη σε βλεπω οκ.Η γιαγια μου ξερεις τι ελεγε οταν την ρωτουσαν τι θα κανει με 4 παιδια 32 χρονων,χηρα μεσα στην κατοχη?«Ο,τι θα κανει κι ολος ο κοσμος.»Τα παιδια μας απ τη στιγμη που τα φερνουμε στον κοσμο ειναι εκ των πραγματων αναγκασμενα να ζησουν μ ολο« το πακετακι» της εποχης τους.Γινεται αλλιως?Συμφωνω απολυτα με το σχολιο του «ιανου¨».Το μεγαλυτερο εφοδιο για τα παιδια ειναι να μαθουν να πατουν μονο στα δικα τους ποδια και να εχουν αμεση επαφη με το καθημερινο γιγνεσθαι οσο σκληρο κι αν ειναι αυτο.σε φιλω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πριν 20 χρόνια θα πίστευα στην ουτοπία και θα λεγα πως πρέπει να πιάσουμε πάτο για να ξαναβγούμε στην επιφάνεια. Θα ήλπιζα πως η κρίση θα πυροδοτήσει την «επανάσταση».Σήμερα δεν είμαι πλέον είκοσι χρονών, ο κόσμος έχει αλλάξει, οι ιδεολογίες πέθαναν και δεν πιστεύω πια στην επανάσταση. Έχω δυό δάνεια και τρεις πιστωτικές κι ένα μωράκι στα γόνατα, που δεν ξέρω τί να του διδάξω και πώς να το εφοδιάσω για την ζούγκλα εκεί έξω. Από την άλλη πάλι σκέφτομαι πως ανήκω στο προνομιούχο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, που έχει πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, καθημερινή τροφή, έχω ένα κεραμίδι πάνω απ΄το κεφάλι μου και μια δουλειά, έστω κακοπληρωμένη. Θα επιβιώσω ? Ναί.Θα σταματήσω να προσπαθώ για το καλύτερο? Όχι.Θα κάνω το παιδάκι μου δυνατό. Θα του μάθω και να επιβιώνει και να αγωνίζεται. Κι ας πάνε στο διάολο και οι μετοχές και οι καταθέσεις μου. Δε θα πεθάνουμε κιόλας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρα , ναι έτσι είναι . Το ίδιο πρόβλημα έχω κι εγώ . Τι θα παραδώσω ; Οχι πως παρέλαβα και τίποτα σημαντικό ! Τα λάθη τους , τα μίση τους , τις μισαλοδοξίες τους και τους εγωισμούς τους , αυτά παρέλαβα . Το μόνο που μου έμεινε , είναι να δασκαλεύω τους απόγονούς μου , ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΚΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΚΟΥΝΤΑΙ .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!