Γράφω κάτι κι έχω μπλεχτεί. Πρέπει να το τελειώσω κι όσο προχωράει τόσο μπερδεύομαι. Θα τη βρω την άκρη, πάντα έτσι γίνεται, αλλά τώρα πήζω….
Και μπαίνει κι η Άνοιξη…
Που θα βρω μια γλυσίνα (σαλκίμι για τους Μικρασιάτες) να φυτέψω στο μίζερο μπαλκόνι μου, να μεγαλώσει και ν’ αγκαλιάσει τον τοίχο και την πολυκατοικία ολόκληρη; Να κρέμονται και να μοσχοβολάνε τα υπέροχα μωβ τσαμπιά της. Σαν τη γλυσίνα που βλέπω απέναντι, κι έχει φτάσει στην ταράτσα. Και κάνει ακόμα και την πίσω πλευρά μιας άθλιας πολυκατοικίας του ’60 ομορφότερη. Σ’ όσα φυτώρια ρώτησα δεν είχαν. Μάλλον όμως για να πιάσει θέλει να είναι από «χέρι»…
Ή μια ρολογιά (πασιφλόρα) που είναι κι αυτή αναρριχώμενη και μπορεί κι αυτή να κρέμεται από τα κάγκελα ή να αγκαλιάζει τον τοίχο. Να γυρνάνε τα λουλουδάκια της ανάλογα με το πέρασμα της ώρας. Και να θυμάμαι τις αυλές των σπιτιών κοντά στα «βουναλάκια» που σχεδόν όλες είχαν μια ρολογιά ν’ αγκαλιάζει τα κάγκελα. Κι ένα γιασεμί χιώτικο ή ένα αγιόκλημα. Μέσα στο άγχος μου θέλω να νιώσω ξανά μυρωδιές. Η παλιοάνοιξη φταίει που θα κάνει τα νεύρα μου λάστιχα και τη διάθεσή μου ασανσέρ και μάλιστα σε ώρα αιχμής. Από το Ζενίθ στο Ναδίρ σε τριάντα δευτερόλεπτα.
…και δεν είσαι η μόνη…Νομίζω πως όλοι είμαστε λίγο-πολύ «κάπως»,αυτήν την εποχή.Όμως τα φυτά είναι αλήθεια ότι μπορεί να μας αλλάζουν τη διάθεση.Καλά και μεγάλα φυτώρια που,υποθέτω ότι μπορείς να βρεις ό,τι τραβάει η ψυχή σου και αντέχει η τσέπη σου,είναι κοντά στα διόδια των Αφιδνών,μετά τον Άγιο Στέφανο.Έχω ακούσει ότι έχουν μεγάλη ποικιλία.
Νεύρα ασανσερ άκουσα και ήρθα:)Πρέπει να προσέξουμε πάντως μην συμβεί κανά black-out γιατί μου είπαν ότι έχουν μαζευτεί πολλοί στα ασανσερ μέσα 😉Καλό σου βράδυ Daria και καλό ξεμπέρδεμα :)))
Καλό μήνα, καλώς να δεχτείς την άνοιξη!Με μέλωσε το ποστ σου…Δεν ήξερα ότι η πασιφλώρα είναι τα ρολογάκια!
Έτσι είναι που τα λέει η ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ, μια γενική κατάσταση. Λες να ‘ναι τα φεγγάρια ή οι κακές μας παρέες; Καλό σου μήνα.
Ξέρεις πιο είναι το θέμα ΟΘΠΚ; Από φυτώριο (αλλά στην ανθοκομική έκθεση της Κηφισιάς) αγόρασα πασιφλόρα δύο φορές. Δεν ξέρω γιατί αλλά και τις δύο φορές χάλασε. Γλυσίνα που τους ρώτησα αν και που μπορώ να βρω, δεν ήξεραν να μου πουν. Αυτοί γενικά πουλάνε φυτά πιο πιασάρικα.Γιαυτό λέω να βρω από «χέρι»… Κάποια στιγμή θα βρω φαντάζομαι.Όσο για την κατάσταση, το βλέπω κι εγώ πως πολύς κόσμος είναι «κάπως». Να είναι η άνοιξη; Η γενική περιρρέουσα κατάσταση; Όλα μαζί κι ο καθένας τα δικά του;
@ Θα ξεμπερδέψω Ground Control to Major Tom, δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς. Απλά η Άνοιξη περιπλέκει τα πράγματα. Κάθε χρόνο τα ίδια. Νεύρα κρόσια και διάθεση ασανσέρ.Κι αυτές οι τελευταίες μέρες με την κουφόβραση μου σπάνε τα νεύρα χειρότερα.
@ Ναι tsaousa, τα ρολογάκια είναι. Μ’ αρέσει πολύ αυτό το φυτό, όπως και η γλυσίνα.Καλό μήνα
@ Τα φεγγάρια Γιάννη, η Άνοιξη, οι κακές παρέες και κυρίως το «στραβό» μυαλό μας. Το δικό μου τουλάχιστον. Ευτυχώς φτάνει το Πάσχα και θα πάρω τους δρόμους. Ίσως φταίει κι αυτό. Έχω καιρό ν’ απομακρυνθώ από την πόλη.Καλό μήνα να έχεις κι εσύ και όλοι μας.
Ή μια μιμόζα, ε;Αχ μυροβόλησε ο τόπος εδώ στα Αιγαία.
διάβασα ότι η Πασσιφλόρα -Ρολόι, Ρολογιά, Passion flower..γιου νοου πάθος.. :)- είναι φυτό «πολύ χρησιμοποιούμενο, από παλαιά εποχή, με φαρμακευτικά παρασκευάσματα.. καταπραϋντικό του νευρικού συστήματος, άγχος μελαγχολία κλπ..»Τι ωραίες οι «μουσικές» σου!!!Η Γλυσίνα (δεν ήξερα το όνομά της) και το Αγιόκλιμα.. γλυκά σαν μέλι!Μερικοί, ξέρεις που έχουν κι ένα κομμάτι γη, δεν τα προτιμούν γιατί λέει.. λερώνουν το γκαζόν τους…και μαζεύουν φίδια..μόνο εκεί υποψιάζονται τα φίδια.. τα άλλα τα έχουν κλειδωμένα στην ντουλάπα..Καλή σου μέρα!
Πρόσεχέ την αυτή την απότομη εναλαγή…Είναι παράξενη….
και τα λουλούδια στα ανθοπωλεία είναι όλα και παντού τα ίδια. τίποτα διαφορετικό. όλα μινιόν μικρής αντοχής… για την ικανοποίηση της ευκαιριακής κατανάλωσης. του ανοιξιάτικου αινθουσιασμού. αχ πόσο αγαπώ τα λουλούδια….χαίρομαι που τα βλέπω και εδώσε φιλώ και περιμένω να συναντηθούμε !
Άστα αυτά και ψάξε να βρεις κάνα λουλούδι ανθεκτικό στα δακρυγόνα!
Από δώ και πέρα, τα βράδια θέλουν μπαλκονάκι και αγιόκλημα. Χτές αργά καθόμουν στη βεράντα και μύριζα τον αέρα σαν τον σκύλο.(Σ΄εμένα αυτή η αλλαγή της εποχής πάντως, λειτουργεί σαν ηρεμιστικό. Ό,τι πρέπει δηλαδή!)
Και μιμόζα gremiii, και ακακίες. Άντε όμως να χωρέσουν σ’ ένα μπαλκονάκι όλα αυτά….Τυχεροί εσείς εκεί στα Αιγαία…
Τα’ χω ακούσει αυτά Λενιώ για τα φύλλα και το γκαζόν και τα φίδια. Κι ο κισσός μαζεύει ποντίκια λέει. Είναι όμως φοβερή μόνωση για τη ζέστη.Τι να πω; Εγώ που δεν τα έχω τα λαχταράω…Είχα βάλει έναν κισσό, άρχισε να κολλάει στον τοίχο και κάποια στιγμή ξεράθηκε, έτσι ξαφνικά. Τον είχα πάρει από τη λαϊκή μια σταλίτσα. Τώρα όποτε πάω μου λέει πως θα φέρει την άλλη βδομάδα.
Είμαι μαθημένη σ΄αυτή την απότομη εναλλαγή Κάβειρε. Επιβίωσα τόσα χρόνια άρα αυτός θα είναι απλά άλλος ένας….Την καλησπέρα μου.
Κι εγώ τ’ αγαπώ τα λουλούδια Δέσποινα. Μια ζωή είχα μικρά μπαλκόνια αλλά γεμάτα λουλούδια.Θα τα πούμε σύντομα.
Έχω βρε μανιτάρι, γιούκες. Αυτές δεν χαμπαριάζουν όχι από δακρυγόνα αλλά ούτε από βόμβες υδρογόνου. Αλλά θέλω και κανένα χρωματιστό λουλουδάκι βρε παιδί μου…
Έχεις δίκιο τριπόντικα αλλά που να το’ βρω το μπαλκόνι με το αγιόκλημα.Αααχχ….
Ax Daria – Daria , όπως καταλαβαίνεις η άνοιξη έχει βαρέσει τους περισσότερους κατακούτελα . Δεν πειράζει όμως η άνοιξη είναι ο πρόλογος του καλοκαιριού , έτσι δεν είναι ;Αν βρείς άκρη με την πασιφλόρα , ειδοποίησέ μας !!!!