Βρήκα σκάνερ, σκανάρισα τις φωτογραφίες, τις πέρασα και λίγο από το photoshop για ένα μικρό lifting (είναι και ηλικιωμένες πλέον…) και ταρα ρα ραμ!!!! Ιδού. Ο χάρτης της πόλης. Πάνω του είναι σημειωμένες διαδρομές που έκανα, πλατείες, σπίτια γνωστών και φίλων, σημεία που είχαν ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή πρέπει να τον ψηφιοποιήσω κι αυτόν γιατί διαλύεται σιγά σιγά…



Εδώ το Τείχος, εκεί το Τείχος, που είναι το Τείχος; Παντού ήταν το Τείχος, ακόμα και μέσα στις λίμνες. Η φωτογραφία με τους σταυρούς είναι στη δυτική μεριά. Οι σταυροί (κουνημένη η φωτογραφία αλλά σκέφτηκα πως δεν πειράζει να τη βάλω έστω κι έτσι…) θυμίζουν τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν προσπαθώντας να περάσουν στη δυτική μεριά. Οι δύο τουρίστριες είναι ανεβασμένες στις εξέδρες που είχαν κάνει οι δυτικοί για να μπορούν να βλέπουν τη μιζέρια των απέναντι. Στην άλλη μεριά συρματοπλέγματα, σκυλιά, τανκς, φυλάκια και εγκαταλειμένα κτίρια έτσι ώστε να μην μπορούν να δουν οι ανατολικοί τον δυτικό παράδεισο.

Πάντως όπου δεν φαινόταν το ντουβάρι μπορούσε το τοπίο να είναι ειδυλιακό. Η μικρή σε παγκάκι με τη Βέτα και το πολύχρωμο ταγάρι μου. Και σε ειδυλιακές στιγμές, παίζοντας στο γκαζόν με το γιο της Βέτας που πλέον θα είναι άντρας με παιδιά πιθανόν.


Η ανατολική μεριά ετοιμαζόταν να γιορτάσει. Στολιζόταν με κόκκινα λάβαρα, ο Ρώσος στρατιώτης κοιτούσε περήφανος από το ύψος του, στο βάθος ο πύργος στην Αλεξάντερπλατς. Το στρατιωτικό τζιπάκι το πέτυχα στο δυτικό μέρος. Η πόλη ήταν χωρισμένη σε τομείς. Ρώσικος, αμερικάνικος, αγγλικός και γερμανικός. Σε κάθε τομέα κυκλοφορούσαν τέτοια τζιπάκια με τα χαρακτηριστικά της χώρας στην οποία «ανήκε» το κομμάτι. Τώρα καταλαβαίνετε γιατί μ’ έπιασε υστερία και αποφάσισα να κυρήξω το πλακάκι στο σταθμό δικό μου territory…
Με τα χίπικα ρούχα μου κρύβομαι σ’ ένα μικρό σπιτάκι στο δάσος με τα ζώα. Εννοώ τον ζωολογικό κήπο που είχαμε επισκεφτεί στο Βερολίνο και ήταν ο πρώτος τέτοιου είδους που είχα δει στη ζωή μου. Μέχρι τότε είχα δει μόνον αυτούς που είχαν τα ζώα σε κλουβιά 2Χ2. Εκεί κυκλοφορούσαν ελεύθερα τα περισσότερα. Καλά, δεν μιλάω για ελέφαντες και τίγρεις αλλά για ζαρκάδια και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Αυτό είναι το φωτογραφικό Βερολίνο 26 χρόνια πριν. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να φωτογραφίσω και το Βερολίνα του 21ου αιώνα.
Update: Ήθελα μια μουσική να συνοδεύει τις φωτογραφίες. Σκέφτηκα διάφορες και τις απέρριπτα μία μία. Η μόνη που ταίριαξε στο μυαλό μου ήταν το τραγούδι του Μικρούτσικου για τον Μπέρτολτ Μπρέχτ.
Οι στίχοι παρακάτω, στα γερμανικά, είναι η συνεισφορά του Mr Berlin στην ανάρτηση.
Ich, Bertolt Brecht, bin aus den schwarzen Wäldern.
Meine Mutter trug mich in die Städte hinein,
Als ich in ihrem Leibe lag. Und die Kälte der Wälder
Wird in mir bis zu meinem Absterben sein.
In der Asphaltstadt bin ich daheim. Von allem Anfang
Versehen mit jedem Sterbsakrament:
Mit Zeitungen. Und Tabak. Und Branntwein.
Misstrauisch und faul und zufrieden am Ende.
Ich bin zu den Leuten freundlich. Ich setze
Einen steifen Hut auf nach ihrem Brauch.
Ich sage: es sind ganz besonders riechende Tiere,
Und ich sage: es macht nichts, ich bin es auch.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Πολύ ωραίες φωτογραφίες, έχουν παλιακό άρωμα που γουστάρω πολύ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
popo.. entelws alli epoxi..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ πολύ ενδιαφέρον!
Τον χάρτη να τον κρατήσεις οπωσδήποτε, θα μπορείς να βλέπεις μελλοντικά που περνούσε το Τείχος καθώς και τις παλιότερες «σοσιαλιστικές» ονομασίες των δρόμων που τώρα πια τις έχουν ξανά αλλάξει.
Το μνημείο με τον σοβιετικό στρατιώτη βρίσκεται στο δυτικό τμήμα αλλά πολύ κοντά στη Πύλη του Βρανδεμβούργου, όπου μπροστά περνούσε και το Τείχος. Το μνημείο είναι ταυτόχρονα και ένα από τα τρία μεγάλα νεκροταφεία του σοβιετικού στρατού, τα άλλα δυο βρίσκονται στο ανατολικό.
Ο φράχτης με τους λευκούς σταυρούς για τα θύματα των αποδράσεων υπάρχει ακόμη, βρίσκεται μεταξύ Πύλης του Βρανδεμβούργου και του Ράιχσταγκ (σημερινή Βουλή). Στη διπλανή φωτογραφία των σταυρών φαίνεται λίγο μια γωνία (με τις τεράστιες κολώνες) του Ράιχσταγκ.
Ο δρόμος στο ανατολικό με τα λάβαρα πρέπει να είναι η Λάιπτσιγκερ στράσε (Leipzigerstr.) σήμερα επίσης ένας από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης .
Πολύ οικείες οι φωτογραφίες σου, αλλά και πολύ μακρινές ταυτόχρονα, από μια άλλη εποχή…
Μρ Μπ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Εντελώς παλιακό άρωμα kwlogria. Το κακό είναι πως δεν τις κληρονόμησα αλλά τις έχω τραβήξει εγώ… αν εννοείς τι εννοώ… 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Άλλη εποχή Roadartist. Για σας που δεν είχατε καν γεννηθεί τότε θα φαντάζει σαν ψέμματα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Και ήθελα να σε ρωτήσω για τον σοβιετικό στρατιώτη Mr Berlin. Δεν θυμόμουν σε ποια από τις δύο μεριές ήταν.
Αν θυμάμαι καλά ο φράχτης με τους σταυρούς ήταν δίπλα στο ποτάμι (ή ήταν κανάλι;). Κάνω λάθος;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν αποκλείεται να μετακινήσαν τους σταυρούς από το ποτάμι (Spree) στο σημερινό κεντρικότερο σημείο, γιατί εκείνη η περιοχή έχει στο μεταξύ αφάνταστα, είναι η βιτρίνα του κυβερνητικού κέντρου, με μοντέρνα κτίρια για βουλευτές, την Καγκελαρία και βέβαια το εντυπωσιακά ανακαινισμένο Reichstag .
Πάντως ακόμη και σήμερα το πρόχειρο αυτό μνημείο για τα θύματα-φυγάδες είναι μια πρωτοβουλία λίγων ατόμων, αφού η επίσημη κυβέρνηση του Βερολίνου (σοιαλδημοκράτες με αριστερά) δεν πολυβλέπει με καλό μάτι τέτοιες ιστορικές αναφορές, ειδικά σε σχέση ό,τι έχει σχέση με το Τείχος.
Η μουσική σου επένδυση με τον Μικρούτσικο πολύ πετυχημένη. Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ ήταν πώς και η σειρά εκείνη των τραγουδιών του Μικρούτσικου με τη Δημητριάδη σε στίχους Βολφ Μπίρμαν ακουγόταν τόσο έντονα και θερμά σε κνίτικους κύκλους της εποχής, όταν ο Μπίρμαν έγραφε τους στίχους αυτούς κριτικάροντας το γραφειοκρατικό καθεστώς του λέγόμενου υπαρκτού.
ΜρΜπ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Ναι δίπλα στο Spree ήταν. Είχα ξεχάσει το όνομα του ποταμιού.
Πάντως δεν νομίζω πως αυτή η σειρά τραγουδιών άρεσε και τόσο στους Κνίτες. Άλλωστε ο Μικρούτσικος και η Δημητριάδη ανήκαν τότε στο χώρο του ΕΚΚΕ. Περισσότερο Ρηγάδες και εξωκοινοβουλευτικοί αριστεροί και αριστεριστές τα άκουγαν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπορεί να ήταν εκείνοι οι ανήσυχοι Κνίτες που την κοπανήσαν αργότερα και στρογγυλοκαθήσανε στον Συνασπισμό, ποιός ξέρει… :-))
ΜρΜπ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και για τους υπόλοιπους γερμανόφωνους επισκέπτες και φίλους, μου επιτρέπεις να βάλω εδώ τους αυθεντικούς στίχους (τις τρεις πρώτες στροφές) του τραγουδιού που συνοδεύει την υπέροχη ανάρτηση;
Ich, Bertolt Brecht, bin aus den schwarzen Wäldern.
Meine Mutter trug mich in die Städte hinein,
Als ich in ihrem Leibe lag. Und die Kälte der Wälder
Wird in mir bis zu meinem Absterben sein.
In der Asphaltstadt bin ich daheim. Von allem Anfang
Versehen mit jedem Sterbsakrament:
Mit Zeitungen. Und Tabak. Und Branntwein.
Misstrauisch und faul und zufrieden am Ende.
Ich bin zu den Leuten freundlich. Ich setze
Einen steifen Hut auf nach ihrem Brauch.
Ich sage: es sind ganz besonders riechende Tiere,
Und ich sage: es macht nichts, ich bin es auch.
ΜρΜπ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Και το ρωτάς; Πολύ καλά έκανες και τους έβαλες. Άλλωστε μαζί κάναμε αυτήν την ανάρτηση. Σου τη χρωστάω όπως και την ανακάλυψη των φωτογραφιών, μέσα στις χιλιάδες φωτογραφίες που έχω.
:-))
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ταξίδι στο χρόνο είναι οι φωτογραφίες Ντάρια 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Ω ναι, ταξίδι στο χρόνο. Μερικές φορές το χαίρομαι κι άλλες με θλίβει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλά… δεν θα μπορούσα να φανταστώ το Βερολίνο με το τοίχος. Παρόλο που όταν πήγα έβλεπα τη γραμμή του στους δρόμους… άλλο να το βλέπεις… ανατριχιαστρικό!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Εγώ πάλι Μανιτάρι μου, δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι το Βερολίνο χωρίς αυτό. Γιαυτό λέω πως πρέπει να κάνω ένα επιμορφωτικό ταξίδι κατά Γερμανία μεριά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα Νταρία… Απίθανο το ταξίδι σου στο χρόνο… και συγκυνητικόν Σνιφ.. σνιφ..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Κι εγώ συγκινήθηκα, Καγκελάριε φίλε μου. Είχα καιρό να χαζέψω παλιές φωτογραφίες. Και βλέποντάς τες, σκέφτηκα πως εγώ ξέρω έναν κόσμο που πλέον δεν υπάρχει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όμορφες εικόνες Ντάρια. Ωραίο ταξίδι.
(χίππικα ρούχα…χεχεχ)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάρα πολύ ωραία, αχ, πάρα πολύ ωραία λέμε!!!!
Να σου πω: την ανάρτηση του < HREF="http://silentcrossing.wordpress.com/2009/05/03/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%85/" REL="nofollow">silentcrossing<> την έχεις δει; Έχει και εκεί κάτι παλιακές φωτογραφίες 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αχ, βερολινάκι!
Πού μας πήγες πάλι, ρε Νταριούσκα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μου ‘κανες μεγάλη ζημιά σήμερα… σε συγχωρώ κι εσύ θα με καταλάβεις.
Ευχαριστώ για τους λόγους μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Χα χα, Ίνκο μου. Είδες τι καλή χίπισσα ήμουν; Φρικιά μας αποκαλούσαν τότε. :-))
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Δεν το είχα δει μπαλονάκι μου. Τι έγινε; Ομαδική κρίση βερολινίτιδας μας έπιασε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Άσε ρε Σκύλε…. Άσε σε λέω…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Δεν το ήθελα βρε Γιάννη :-((
Να ευχηθώ τουλάχιστον να μην κρατήσει πολύ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γιά λόγους ανεξήγητους , μ’ αρέσει να ανασκαλεύω παλιές φωτογραφίες , ακόμα κι αν δεν είναι από τα δικά μου χέρια . Κρύβουν κάτι το «μυστηριακό» . Πολλές φορές , σχεδόν πάντα , με ταξιδεύουν κι εμένα ή αν θες με τοποθετούν κι εμένα κάπου εκεί στο πλάνο . Ανεξήγητα πράγματα θα μου πείς , αν και τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να έχ ρωτήσει τον ψυχοθεραπευτή μου (σ.σ. τώρα είμαι καλά !).
Εξαιρετική και η μουσική σου «σύνδεση» !!!
Α και για να μην ξεχάσω ….
εγώ δεν διέκρινα δύο ξανθές .
Μία είδα και άλλη μία καστανή .
Απαιτώ ως πιστός αναγνώστης σας , εξηγήσεις !!!
(καλού κακού , ας βάλλω και τα γυαλιά μου για άλλη μια ματιά )
🙂 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ευγε για την δημοσιευση των φωτο, σε ταξιδευουν στο παρελθον, και ανοιγουν το δρομο για το μελλον!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Για να σου λύσω την απορία Αλέκο. Η σουηδέζα της οικογένειας ήταν η μικρή. Οι υπόλοιποι είμαστε καστανόξανθοι. Πιο ξανθά το καλοκαίρι πιο σκούρα το χειμώνα. Και όσο μεγαλώναμε σκούραινε το μαλλί (μέχρι ν’ αρχίσει ν’ ασπρίζει…). Απλά είχαμε συνηθίσει να μας θεωρούν όλους ξανθούς, ίσως λόγω της μικρής ή επειδή είμαστε γενικά πιο ανοιχτόχρωμοι από τον μέσο έλληνα.
Λύθηκε η απορία;
Δεν σας έλεγα ψέμματα…
Ακόμα και τώρα, είχα πάει να βρω μια φίλη που έχει ένα καφέ στο κέντρο, δεν τη βρήκα και ένας σερβιτόρος της είπε πως την είχε ζητήσει η ψηλή ξανθιά φίλη της. Και προσπαθούσε η άλλη να καταλάβει ποια την είχε ζητήσει! Φαίνεται πως έχω αέρα ξανθιάς, δεν εξηγείται αλλιώς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Παναθήναιε, ταξιδεύουν στο παρελθόν και με έκαναν να συνειδητιποιήσω πως για ανθρώπους από μια ηλικία και κάτω είναι εικόνες άγνωστες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ε μα πες το ντε , κάνε τις απαραίτητες διευκρινήσεις , γιατί ως γνωστόν , ο σοφός Λαός μας λέει : » Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά » !
Καστανόξανθη λοιπόν .
Καλό και ξεκούραστο Σ/Κ «Daria» .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Και δίπλα στις ξανθές ξανθοποιούνται και οι καστανόξανθες…
Καλό ΣΚ και για σένα «Κάκο».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητή Daria, τις θερμές μου ευχαριστίες. Προσθέσατε μια πτυχή μου που δεν την ήξερα. Καλά σας ταξίδια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Χαίρομαι αγαπητέ PIRANDELLO και καλώς ήρθατε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να δω πότε θα αξιωθώ να πάω….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Χα χα χα!!!!
Γαμάτη η απάντησή σου στην κωλόγρια…και οι φωτογραφίες φυσικά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Θα πας βρε Κάβειρε, άμα το θες θα πας. Δεν σε πήραν δα και τα χρόνια…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Τι να κάνω βρε patsiouri. Αυτό συνειδητοποίησα τελικά. Πως αυτή την εικόνα του Βερολίνου λίγοι την έχουμε πλέον. Κι αυτό κάτι σημαίνει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ρε συ, τι ειναι ετούτο;
Πας να μας βαλεις φωτιές ανοιξιάτικα;
Πω πω πω!
Να δεις ρε, που θα δημιουργήσεις «ρεύμα»!
Προβλέπω να ανοίγουν πολλά σεντούκια με παλαιές φωτογραφίες τις επόμενες μερες στην blogοσφαιρα.
(Όχι δεν θα το κανω, δεν θα το κανω!! Εγώ ήμουν αγεννητος τότενες!)
Με συγκίνησες, να χαθείς…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…οταν οι αναθυμιάσεις ιστορίας σμίγουν με το ανοιξιάτικο αεράκι …χορεύουν οι μνήμες …
καλή βδομάδα…..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
In simplen Wörter: fantastisch meine Freundin!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Ναι βρε Βλάχο, είναι γνωστό τοις πάσι πως εσύ είσαι πιπινοπίπινο. Αβάδιστο!
Λες να γίνει μόδα; Και που να δεις με την επόμενη ανάρτηση. Βγάλτε στο μεϊντάνι τα λουλούδια σας.
Να χαθείς εσύ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Ωραία χορεύουν, Κυριάκο. Στροβιλίζονται αέρινα σαν τους «κλέφτες» τα φυτάκια που φοβόμουν μικρή.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Βρε Γκρεμάκι, μπορεί να μην ξέρω γερμανικά αλλά με απλή λογική κάτι κατάλαβα. Έβαλα και το γιο να πει κι αυτός την άποψή του, μια χαρά.
Danke.
(Καλά το έγραψα βρε γερμανομαθείς; Δεν είναι κι ο μικρός εδώ γύρω να με διορθώσει να μη γίνομαι ρεζίλι της γερμανικής ορθογραφίας)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!