στίχοι: Μιχάλη Μαρματάκη
μουσική: Τερμίτες
από το δίσκο Τσιμεντένια Τραίνα, 1986
Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράγματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.
Αίμα στο στόμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
μικρές αγγελίες στον τύπο διαβάζεις
μου μοιαζεις με όστρακο κι απόρθητο κάστρο
Αίμα στα πόδια μου και τ’ όνειρο άσπρο
γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
μου μοιάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
στο χρώμα μπερδεύτηκα – δεν βλέπω – μ’ αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν »άσ’ το».
Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ’ ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα
‘Να ‘μαι » φωνάζω μπροστά στον καθρέφτη
»γυναίκα από πέτρα με ψυχή βιασμένη»
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
»να ‘μαι » ψελλίζω κοντά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
»να ‘μαι » υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.
Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ’ ένα κάλπικο ψεύτη.
Ξυπνώ μουσκεμένη…
Solaris 
Επάνω η Φλέρυ, κάτω ο Satie, μας βάζεις μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις… :-))
Mr Berlin
ΥΓ: Εξίσου υπέροχο βρίσκω και το Gnossiennes
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω απ' την Κική κι απ' την Κοκό ποιά να διαλέξω; :-))
Τον Satie, Mr Berlin, μου τον έμαθε πριν πολλά χρόνια ένας πολύ αγαπημένος άνθρωπος. Άκουσα τότε το Trois Gymnopedies και έπαθα πλάκα κι άρχισα να ψάχνω δική του μουσική. Η Φλέρη Νταντωνάκη με είχε μαγέψει ακόμα νωρίτερα. Τα έβαλα και τα δύο, δεν μπορούσα να διαλέξω.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!