Έλα μου ντε….

Είναι καλοκαίρι και είμαι από τους τυχερούς αυτής της χώρας, θα πάω και φέτος διακοπές. Τυχερή γιατί υπάρχει το πατρικό μου κοντά σε θάλασσα και θα καταφέρω να πάω και μια βδομάδα στο camping που συνηθίζω να πηγαίνω τα τελευταία χρόνια. Άλλες χρονιές πήγαινα τρεις βδομάδες, φέτος τα οικονομικά μας αντέχουν μία αλλά και πάλι καλά. Είμαι υγιής (με τη βούλα μιας κι έκανα και φέτος το ετήσιο τσεκ απ και όλα βαίνουν καλώς), έχω σπίτι και δουλειά, οικογένεια και φίλους που μ’ αγαπάνε, τελείωσα το master και θα πάρω δίπλωμα οδήγησης (έτσι ελπίζω….).

Τότε γιατί ώρες ώρες νιώθω να με κυριεύει απελπισία;