Advertisements
δημόσιοι υπάλληλοι
24 Σάββατο Σεπτ. 2011
Posted in Uncategorized
≈ 4 Σχόλια
Αρέσει σε %d bloggers:
24 Σάββατο Σεπτ. 2011
Posted in Uncategorized
≈ 4 Σχόλια
Έξυπνο (το έχω ξαναδεί). Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς στην Ελλάδα ζει και βασιλεύει η συλλογική ευθύνη, που σε κάθε Δυτικό ευνομούμενο κράτος έχει απορριφθεί.
Μου τη σπάει απεριόριστα που σ’ αυτή τη χώρα ζουν ηλίθια πρόβατα. Πρόβατα που έχουν πειστεί πρόθυμα πως για όλα τα χρέη φταίνε οι μισθοί των ΔΥ κι όχι οι χιλιάδες λαμογιές των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και η διαπλοκή τους με τους πολιτικούς, πως δεν φταίνε τα δις που χάθηκαν στην τρύπα χωρίς πάτο που λεγόταν Ολυμπιακοί Αγώνες και εκατοντάδες άλλες τρύπες που δεν ξέρουμε. Και πως τα χρήματα για τα οποία μας εκβιάζουν κάθε φορά για να μας τα δώσουν πάνε στους μισθούς των ΔΥ και στις συντάξεις τους. Μου τη σπάνε που λυσσάνε με το εφάπαξ, λες και το εφάπαξ είναι ένα δωράκι του κράτους στους υπαλλήλους του και δεν είναι οι κρατήσεις που γίνονται από το μισθό τους. Μου τη σπάει αυτή η κακία και εκδικητικότητα που βγάζουν «ναι ρε πούστη, να ζησεις κι εσύ με 500 ευρά…». Μου τη σπάει που φοβάμαι να πω τι δουλειά κάνω για να μη με λυντσάρουν. Μου τη σπάει χειρότερα που δεν καταλαβαίνουν πως όλα αυτά απλά κάνουν χειρότερη τη θέση των ΙΥ. Μου τη σπάει που έχω τόσο ηλίθιους συμπατριώτες που τους αξίζουν αυτοί που τους/μας κυβερνάνε και που μαζί μ΄ αυτούς τραβάνε και μένα στον πάτο.
και ναι, ξέρω πως δεν είναι άγιοι οι ΔΥ, πως δεν λειτουργεί σωστά ο κρατικός μηχανισμός (κι εγώ έχω ταλαιπωρηθεί σε δημόσιες υπηρεσίες) αλλά το ψάρι ΠΑΝΤΑ βρωμάει απο το κεφάλι και ποτέ από την ουρά.
Αφού μπορούν να κάνουν τόσα πολλά οι ΔΥ, δεν μπορούν άραγε να εξαφανίσουν και το χρέος της Ελλάδας; Έτσι να τους συγχωρεθούν και τα αποθαμένα τους !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σοβαρεύομαι: Οι μπούρδες ενός υπουργού και κατ’ επέκταση της κυβέρνησής μας μήπως κρύβουν κάποια κεκαλυμμένη μελλοντική δίωξή τους ή ακόμα και εξαφάνισής τους; Λέω έτσι σαν απορία βρε αδελφέ!!!!!!!!!
Δημήτρη, μπούρδες-ξεμπούρδες μας έχουν πηδήξει τη ζωή και την ψυχολογία. Μια χώρα σε κατάθλιψη και στα πρόθυρα εμφύλιου. Όχι σαν τον παλιό εμφύλιο με όπλα αλλά έτοιμοι να φάνε ο ένας τις σάρκες του άλλου για ένα ευρώ. Έχει ξαναζήσει αυτή η χώρα κάτι τέτοιο; Δεν φοβάμαι τη φτώχεια που θα έρθει, παιδί της δεκαετίας του ’60 είμαι και κάτι ξέρω από στέρηση. Φοβάμαι αυτή τη διάλυση του κοινωνικού ιστού που έχουν φέρει και το μίσος που βλέπω στα μάτια των ανθρώπων για το διπλανό τους. Το ξέρεις πως κάθε πρωί που βγαίνω στο δρόμο εντυπωσιάζομαι που όλα φαίνονται να κυλάνε κανονικά;