Όταν έρχονται τα σύννεφα…


Δεν έχω όρεξη για λόγια. Μπορεί να φταίει η άνοιξη. Έφτιαξα όμως ένα βιντεάκι με τους αγαπημένους μου ουρανούς. Μερικές φορές μιλάνε καλύτερα οι εικόνες…

19 thoughts on “Όταν έρχονται τα σύννεφα…

  1. Να ρε γαμώτο..Με κάτι τέτοια, ανεβαίνω…Λεω: «Ε, για να έχω τετοιους φίλους, κάτι θα αξίζω και εγώ…»Με έφτιαξες ρεΝα’σαι καλά…(Ανώνυμε, κάνε τουμπέκα μην σε περιλάβω με το κοντάρι του Δον Κιχώτη…)

    Μου αρέσει!

  2. μου αρέσει πολύ αυτό που έφτιαξες…το είχα σκεφτεί κι εγώ να το κάνω και μαζί να κρατώ και ένα ημερολόγιο…αν και βλέποντας το video σκέφτομαι ότι από μόνοι τους οι ουρανοί μέσα σε ένα τοπίο, αστικό ή μη, διηγούνται μια ιστορία…η μουσική τέλεια 🙂οι ανάσες και οι ήχοι, άνθρωποι και αυτοκίνητα, ο αέρας, το τηλέφωνο που ίσως εκείνη την στιγμή χτυπά, όλα, όλα όσα μπορώ να αφουγκραστώ κοιτώντας τις φωτογραφίες σου, είναι και όλη η γοητεία είναι ότι με εμπνέει… για να μπορώ να ζω σε αυτή την πόλη

    Μου αρέσει!

  3. @ Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας φίλοι gioylianna, panoptis, Vlaxos και desapoin3ison4.Όσο για τη μουσική, τι άλλο ταίριαζε περισσότερο, από ένα κομμάτι που λέγεται «όταν έρχονται τα σύννεφα»;Φιλιά σ’ όλους

    Μου αρέσει!

  4. Πραγματικά κάποιες φορέςαυτά που δείχνουμε ειναισαφώς καλύτερα από ότι καινα λέγαμε….Οσο για το συγκεκριμένο βίντεομπορώ να πω οτι ειναι λαλίστατοκαι η μουσική του χαδιΕχω και μια αδυναμία σε οτιέχει να κάνει με τον ουρανόοπότε…καταλαβαίνεις…κοτσυφοφιλώ σετσίου!!!

    Μου αρέσει!

  5. @ Καταλαβαίνω κοτσύφι. Κι εγώ το ίδιο κι ας μην είμαι πουλί πετούμενο.@ ocean soul, εσείς πάλι μάλλον σε λάθος μπλογκ βρεθήκατε. Εδώ τα λατρεύουμε τα σύννεφα περισσότερο από τον ήλιο…

    Μου αρέσει!

  6. Daria εξαιρετικοι οι ουρανοι διχως λογια-τι να τα κανουν αλλωστε?-και η μουσικη του Χατζηδακι αξεπεραστη.Την καλημερα μου.Ηρθα απο την καλη φιλη Surreal.

    Μου αρέσει!

  7. Τόσο υπέροχος ουρανός, τόσο απαίσια κτίρια… Γι’αυτό έπει να κοιτάμε όσο μπορούμε ψηλότερα! Σ’ευχαριστούμε που μας το υπενθύμισες!! :)))))))))

    Μου αρέσει!

  8. Τι σημαίνει όταν κάτι που πρωτοείδες 6 ημέρες πριν, καταφέρνεις να το σχολιάσεις μόλις τώρα που είναι πάλι σαν πρώτη φορα; Αστικό περιστέρι, τι γυρεύεις εσύ ανάμεσα στις κεραίες τις άσχημες; Στην τεράστια άρπα της ψυχής στάσου, να σε λούζει η συννεφιά διάτρητη από ήλιο… Δύο κόρες σκεφτόμουν και αντίστοιχες ίριδες.. Να μεγαλώνει η μια εις βάρος της άλλης! Κάθε που έβλεπε, κάθε που ένιωθε, αναστέναζε.. έκανε το κλικ απαθανατίζοντας…Για το υπερταξίδι, ένα ευχαριστώ είναι λίγο..! Φιλιά

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε