Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε….

Η χτεσινή νύχτα ήταν απ’ αυτές τις γλυκές φθινοπωρινές νύχτες. Χλιαρή και ολόφωτη. Γιατί εκτός από εκλογές είχε και πανσέληνο. Ένα ολοστρόγγυλο και φωτεινό φεγγάρι στολισμένο με λίγα σύννεφα. Είμαι σίγουρη πως λίγοι γύρισαν τα μάτια τους στον ουρανό να το χαζέψουν. Είχαν άλλες προτεραιότητες, όπως κι εγώ άλλωστε. Απλά στο δικό μου σπίτι, αν σηκώσεις τα μάτια σου από την τηλεόραση, βλέπεις το φεγγάρι.
Αλλάξανε λοιπόν τα πράγματα…. Πως αλλάξανε θα δείξει. Η ομολογουμένως χειρότερη κυβλέρνηση των τελευταίων χρόνων έφυγε με τα πιο ηχηρά ταρατατζούμ. Όλοι περίμεναν την ήττα αλλά κανείς νομίζω δεν φανταζόταν τέτοια συντριβή. Ο χοντρούλης ήταν σαν κλαμμένη ρέγγα στις δηλώσεις του στο Ζάππειο αλλά νομίζω πως κατά βάθος ήταν ευχαριστημένος. Αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν μου έδωσε την εντύπωση πως το φχαριστιόταν που ήταν πρωθυπουργός. Μου θύμιζε πάντα το μεγάλο γιο της οικογένειας που έπρεπε ν’ ακολουθήσει τον μπαμπά και να κρατήσει το μαγαζί ενώ αυτός ήθελε να γίνει κιθαρίστας. Ή απλώς να φάει με την ησυχία του τα λεφτά του μπαμπά. Νομίζω πως τώρα πλέον θα κάτσει στο σπιτάκι του να παίζει με τα παιδάκια του (ίσως) να πίνει μπύτες και να παίζει pro. Το καθήκον του απέναντι στην οικογενεική επιχείρηση το έκανε. Άσχετα αν το μαγαζί φαλήρισε κι έχει αρχίσει ήδη η σφαγή για το ποιός θα κληρονομήσει το στέμμα. Έχουμε να δούμε πράματα και θάματα τους επόμενους μήνες.
Στο Καραταφεραίικο χοροπηδάνε αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος για τόση χαρά. Όπως διάβασα κάπου, με τη ΝΔ στα τέσσερα πήρε κάτι ψιλά. Μέχρι εκεί νομίζω φτάνουν, άντε ίσως λίγο παραπάνω. Χαίρεται ο Καρατζαφεράκος. Τον ακούω να δίνει το χεράκι στους Νουδούληδες. «Παίδες είμαι κι εγώ εδώ» λέει. Κι αυτός το μαγαζάκι του, ίσως το μεγαλύτερο λαμόγιο απ’ όλους. Δεν του βγήκαν όμως οι κωλοτούμπες που έκανε κι ας χοροπηδάνε οι οπαδοί του.
Και η αριστερά το χάλι της. Θα μου πεις τι περίμενες; Παραπάνω; Όχι φυσικά, και πάλι καλά πήγαν. Άσχετα αν η συγκεκριμένη συγκυρία ήταν ταμάμ για να πάνε καλύτερα. Μέχρι όμως να καταλάβουν σε ποιόν αιώνα βρισκόμαστε, ειδικά το ΚΚΕ, δεν βλέπω να παίρνουν περισσότερα. Χάρηκα όμως που διασώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Προς το παρόν τουλάχιστον κι αυτό το οφείλει στο Τσιπρόπουλο. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξη αλλά τουλάχιστον αυτοί έχουν μια καλύτερη αίσθηση για την εποχή. Σίγουρα δεν ζουν στο 1920. Που ακριβώς ζουν δεν είμαι σίγουρη, θα δείξει κι αυτό.
Γιαυτό που σίγουρα χάρηκα είναι που έμειναν εκτός βουλής κάτι σαν την Παπακώστα. Η γυναίκα που μπορούσε να μιλάει με ρυθμό πολυβόλου μια ώρα και να μη λέει απολύτως τίποτε. Ελπίζω να μη ξαναδώ τη μουτσουνάρα της στις ειδήσεις (όσο βλέπω τέλος πάντων…). Ή η Κουντουρά. Ποιόν εκπροσωπούσε αυτό το άτομο; Τι έργο είχε στη Βουλή εκτός από το να περιφέρει την άψογη σιλουέτα της και τα καλοραμμένα ταγεράκια της; Δεν καταλαβαίνω με τι κριτήρια τους ψηφίζει ο κόσμος. Σαν εκείνον τον ανεκδιήγητο ηθοποιό της Λάμψης (;) που έγινε βουλευτής. Τι σκατά φαντάστηκαν όταν τον έστειλαν στη Βουλή; Πως θα έλεγε εκείνες τις απίθανες ατάκες του αδιάφθορου μπάτσου που του έγραφε ο άλλος ο απίθανος, ο Φώσκολος; Θα μου πεις έγινε ο Αποστολάκης βουλευτής… Δεν ξέρω καν αν ήταν καλός ποδοσφαιριστής αλλά τι σκατά έργο θα κάνει στη Βουλή;
Εκλογές τέλος λοιπόν κι αυτή δεν ήταν αποτίμηση ή βαθυστόχαστη ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος. Ήταν αυτά που σκεφτόμουν κοιτώντας μια την οθόνη της τηλεόρασης και μια το φεγγάρι…