Οι πολιτείες ήτανε λευκές, οι νύχτες φορτωμένες βαριές αναμνήσειςΘολά προμηνύματα για κάποια μακρινά κι αναπότρεπτα ταξίδιαΤώρα πια δε φωνάζω τώρα πια δε σκέφτομαι κάτι σταμάτησε μέσα μουΜπορώ να δω τη μορφή μου στον καθρέφτη∙ μπορώ να διακρίνω μια μάσκα χλωμή κι ολότελα ξένη.Θα’ ρθω μια μέρα, γυμνός απ’ αγάπη και μίσοςΑλύγιστος κι αδυσώπητος, μ’ οδηγό τη σιωπή μου και σύντροφο.Φίλε: αν νομίζεις πως δεν ήρθα πάλι αργά, δείξε μου κάποιο δρόμοΕσύ που ξέρεις τουλάχιστον πως γυρεύω ένα τίποτα για να πιστέψω πολύ και να πεθάνω.(Μανόλης Αναγνωστάκης, Αναζήτηση,1945)
Καιροί ου μενετοί… Ερχονται δύσκολες μέρες και το ρεύμα της πλειοψηφίας θα μετακινηθεί συντηρητικότερα. Η αυταρχική συμπεριφορά θα ανεβάσει στροφές.. και έξω μας και μέσα μας…
πήρα αμπάριζα και μπήκα…και στο χαμό σε βρήκα… παίζουν το κομμάτι μας!.. χορεύεις;…βάλε τη μάσκα σου..μην το παιδεύεις…πικρό χαμόγελο στο βίντεο..γλυκό σε σένα:)
@ Φιλιά ATHENA μου. Εντελώς αφιονισμένοι. Σε λίγο θα είμαστε όλοι έτσι.Θέλω να ξαναρχίσω να γράφω παλιές ιστορίες και δεν μπορώ ρε συ. Κάθε μέρα γίνεται και κάτι που μου τινάζει στον αέρα τα νεύρα…
@ Κι εγτώ αναρωτιέμαι incontinentia. Δεν μπορώ να φανταστώ μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτό, σε τι θα οδηγήσει. Πάντως δεν τελειώνει έτσι εύκολα. Από καμμιά από τις δύο (σχηματικά) πλευρές.
@ Καλησπέρα Καγκελάριε.Δίκιο έχεις, μάλλον έτσι θα γίνει. Το ρεύμα της πλειοψηφίας θα μετακινηθεί συντηρητικότερα κι ένα μικρό κομμάτι θα ριζοσπαστικοποιηθεί ακόμα περισσότερο. Αυτό όμως είναι πόλεμος…
Οι πολιτείες ήτανε λευκές, οι νύχτες φορτωμένες βαριές αναμνήσειςΘολά προμηνύματα για κάποια μακρινά κι αναπότρεπτα ταξίδιαΤώρα πια δε φωνάζω τώρα πια δε σκέφτομαι κάτι σταμάτησε μέσα μουΜπορώ να δω τη μορφή μου στον καθρέφτη∙ μπορώ να διακρίνω μια μάσκα χλωμή κι ολότελα ξένη.Θα’ ρθω μια μέρα, γυμνός απ’ αγάπη και μίσοςΑλύγιστος κι αδυσώπητος, μ’ οδηγό τη σιωπή μου και σύντροφο.Φίλε: αν νομίζεις πως δεν ήρθα πάλι αργά, δείξε μου κάποιο δρόμοΕσύ που ξέρεις τουλάχιστον πως γυρεύω ένα τίποτα για να πιστέψω πολύ και να πεθάνω.(Μανόλης Αναγνωστάκης, Αναζήτηση,1945)
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ.ΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ΦΙΛΙΑ ΝΤΑΡΙΟΥΣΚΑ!
Πάω να σκάσω Ντάρια, ως πού μπορούν να φτάσουν τελικά όσο δεν το βουλώνει ο κόσμος με κανένα τρόπο; Αναρωτιέμαι για τη συνέχεια.
Καιροί ου μενετοί… Ερχονται δύσκολες μέρες και το ρεύμα της πλειοψηφίας θα μετακινηθεί συντηρητικότερα. Η αυταρχική συμπεριφορά θα ανεβάσει στροφές.. και έξω μας και μέσα μας…
πήρα αμπάριζα και μπήκα…και στο χαμό σε βρήκα… παίζουν το κομμάτι μας!.. χορεύεις;…βάλε τη μάσκα σου..μην το παιδεύεις…πικρό χαμόγελο στο βίντεο..γλυκό σε σένα:)
Προβληματίζομαι…
φΩΤΙΆ…(στα Σαββατόβραδα)!
@ Ανώνυμε καλησπέρα. Αφού δεν μπορώ ν’ απαντήσω με ποίηση μόνο καλησπέρα.
@ Φιλιά ATHENA μου. Εντελώς αφιονισμένοι. Σε λίγο θα είμαστε όλοι έτσι.Θέλω να ξαναρχίσω να γράφω παλιές ιστορίες και δεν μπορώ ρε συ. Κάθε μέρα γίνεται και κάτι που μου τινάζει στον αέρα τα νεύρα…
@ Κι εγτώ αναρωτιέμαι incontinentia. Δεν μπορώ να φανταστώ μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτό, σε τι θα οδηγήσει. Πάντως δεν τελειώνει έτσι εύκολα. Από καμμιά από τις δύο (σχηματικά) πλευρές.
@ Καλησπέρα Καγκελάριε.Δίκιο έχεις, μάλλον έτσι θα γίνει. Το ρεύμα της πλειοψηφίας θα μετακινηθεί συντηρητικότερα κι ένα μικρό κομμάτι θα ριζοσπαστικοποιηθεί ακόμα περισσότερο. Αυτό όμως είναι πόλεμος…
@ Δον, μ’ έχασες και σ’ έχασα αλλά τελικά πάντα μέσα στο χαμό ξαναβρισκόμαστε.Σου αντιγυρίζω το ΄χαμόγελο (το γλυκό όχι το άλλο…)
@ Και δεν είσαι ο μόνος, Kaveiros
@ Βάλε το κόκκινο φουστάνιεκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιάαααα…Σε σένα το λέω μανιτάριους….